ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Φαρμακοποιός Ιωάννης Ευσταθίου

Απεφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1959-60. Κατά την δεκαετία του ’50 εργάστηκε, ενώ ακόμη σπούδαζε, ως δημοσιογράφος σε διάφορες εφημερίδες. Την φαρμακευτική του δραστηριότητα ξεκίνησε ως Επιστημονικός Συνεργάτης της SCHERING Βερολίνου.

Κατόπιν ανέλαβε αντιπροσωπείες του εξωτερικού όπως την AGAMADON και τα REI – WERKE AG δυτικής Γερμανίας, την S.P.R.E.T S.A. Γαλλίας κ.ά. το 1968 μπαίνει στο επάγγελμα, ανοίγοντας Φαρμακείο στο Παγκράτι, στην οδό Σπ. Μερκούρη 22, όπου ακόμη λειτουργεί με την νέα επωνυμία “Συστεγασμενα Φαρμακεία Χριστιάνας και Ιωαν. Ευσταθίου”, αφού από το 1993 τον ακολούθησε στην ίδια θέση με τα ίδια πιστεύω και τις ίδιες δραστηριότητες, η κόρη του Χριστιάνα.

Ανήσυχος πάντα και παρακολουθόντας τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, από του 1967 αναπτύσσει μεγάλη δραστηριότητα γύρω από την επιστήμη του και ερευνά συνέχεια τον χώρο. Στο διάστημα αυτό γίνεται μέλος σε πολλές επιστημονικές εταιρείες ενώσεις και επιτροπές, μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως: SFRA= Γαλλική Εταιρεία Φυτο-αρωματοθεραπείας. Διεθνές Ινστιτούτο Φυτοθεραπείας. Το 1986 ιδρύει την Ελληνική Επιστημονική Εταιρεία Φυτο και Αρωματοθεραπείας, της οποίας εξακολουθεί να είναι Πρόεδρος. Από της ιδρύσεώς της είναι μέλος της ESCOP, Συμβουλευτικού οργάνου της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τα για τα φυτικής προέλευσης φάρμακα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικών Φαρμακοποιών μέχρι το 1995-96. Το 1995 ιδρύει την Ελληνική Επιστημονική Εταιρεία Εθνοφαρμακολογίας και Βιολογικών Ερευνών της Θαλασσίας Χλωρίδος και Πανίδος. Είναι ιδρυτικό μέλος της FIADREP, Διεθνούς Ομοσπονδίας Ενώσεων για την Ερευνα στην Φυτοθεραπεία. Είναι μέλος του Επιστημονικού Ομίλου Ερευνών του Διαστήματος. Μέλος της Επιτροπής Διορθωτικής Ντιρεκτίβας για την Ομοιοπαθητική κ.ά.

Εχει συγγράψει το βιβλίο ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟΥ ΣΚΕΥΑΣΜΑΤΟΣ και έχει δημοσιεύσει πάρα πολλά επιστημονικά άρθρα τόσο στον Ελληνικό όσον και στον ξένο τύπο.

Η οργανοθεραπεία είναι θεραπευτική μέθοδος που εγγράφεται στην ιπποκρατική παράδοση.

Είναι μια φυσική μέθοδος, σταθερή στην ουσιώδη, για μας, αρχή: PRIMUM NON NOCERE.

Η οργανοθεραπευτική μέθοδος, συνίσταται   στην χορήγηση μικρών δόσεων ολικού οργάνου και βασίζεται στην παρατήρηση ότι, μετά ορισμένη αραίωση (που ακολουθεί τον νόμο των Arnst και Schulz), το ζωϊκό όργανο ενεργεί επί του ομολόγου ανθρωπίνου οργάνου.

Για κάθε όργανο, λοιπόν, που βρίσκεται σε κατάσταση δυσλειτουργίας, θα πρέπει να αναγράφεται το ίδιο όργανο ζώου, στην διάλυση που απαιτείται, όπως θα δούμε. Είναι μία από τις απόψεις της αρχής της ομοιότητος. ( της αυτής φύσης)

Το, στην καθορισμένη διάλυση, όργανο του ζώου δρα επί του ομολόγου στον άνθρωπο αποκαθιστώντας του την διαταραγμένη λειτουργία.

Πρόκειται περί μίας θεραπευτικής που την εκφράζει και η θεωρία του Hahneman και ως προς τον τρόπο παρασκευής των φαρμάκων που χρησιμοποιεί και το λεξιλόγιο που μεταχειρίζεται. Η χαμηλή ποσότητα της χορηγούμενης δόσης δικαιολογείται από το γεγονός ότι η οργανοθεραπεία πέρα από το να φέρει ένα υποκατάστατο σε ένα πάσχον όργανο, εμπλέκει διαδικασίες του ανοσοποιητικού συστήματος και ειδικά του αυτοανοσοποιητικού.

Εδώ μία παρένθεση:

Η έννοια των ελαχιστοποιημένων δόσεων δεν πρέπει να απομακρύνει τον ιατρό. Οι σημερινές επιστημονικές εργασίες αποδεικνύουν τη δράση τέτοιων δόσεων (Benveniste 1989). ΄Όμως, ουσιαστικά, δεν έχει παρά να ανατρέξει, κάποιος, και στα σημερινά φάρμακα, στα οποία η ελαχιστοποιημένη δόση, μπορεί μεν να μην εκφράζεται με το Χανεμαννικό λεξιλόγιο (που προκύπτει από τον τρόπο παρασκευής του ομοιοπαθητικού φαρμάκου) εκφράζεται όμως με το σιβυλλικό ΔΜ, που θα πεί Διεθνείς μονάδες που καθορίζονται από τον παρασκευαστή.

Κλείνει η παρένθεση.

Στη χημεία η δράση των καταλυτών είναι γνωστή. Στη φυσιολογία, οι βιταμίνες, οι ορμόνες… επενεργούν σε υψηλές διαλύσεις. Η φυσική μας δείχνει ότι μία μικρή ακαθαρσία της τάξης εκατομμυριοστού μεταφέρει ένα κρύσταλλο γερμανίου στο τρανζίστορ. Και δεν είναι μόνονaυτά τα παραδείγματα που μπορεί να αναφέρει κάποιος.

Από αυτήν την κατευθυντήρια αρχή της ειδικής δράσης ενός ζωικού οργάνου επί του ασθενούς ομολόγου του η οργανοθεραπεία έχει πολύ ευρείες δυνατότητες, που της επιτρέπουν να υπεισέρχεται σε όλες τις περιοχές της παθολογίας.

Το πρώτο μέρος συμπεριλαμβάνει την οργανοθεραπεία με τα μοντέρνα επιστημονικά δεδομένα.

Κατόπιν θα αντιμετωπίζονται οι πρακτικές εφαρμογές της μεθόδου σε κάθε κλάδο της παθολογίας.

Η θεραπευτική αυτή, καθώς μπορεί να το φαντασθεί κάποιος, έχει μία γοητευτική απλότητα.

Εντούτοις πρέπει μόνιμα ο ιατρός να παραμένει προσεκτικός, όχι μόνον ως προς τη φροντίδα και την κλινική παρατήρηση, αλλά και ως προς τη φυσιολογία.

Κάθε όργανο αποτελεί μέρος ενός λειτουργικού αθροίσματος. Έτσι για παράδειγμα, ο πνεύμονας που συμπληρώνεται από το νεφρό είναι το ίδιο χρήσιμος με την καρδιά σε μία καρδιακή ανεπάρκεια.

Όπως και να είναι, η σχετική ευκολία μίας απλής συνταγής, η καλή της ανεκτικότητα, το αβλαβές, επιτρέπουν στο νεοφώτιστο να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις του καταγράφοντας τις παρατηρήσεις του. Θα αμειφθεί από μια άμεση θεραπευτική επιτυχία.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Τα ανθρώπινα και τα όργανα των ζώων αποτελούν μέρος της θεραπευτικής από την πιο μακρινή αρχαιότητα.

Δεν θα αναφερθούμε στην Ελλάδα όπου δέσποσε ο Ιπποκράτης, που ασφαλώς για τον ευρωπαϊκό χώρο είναι και ο πρώτος διδάξας την πραγματικά επιστημονική ιατρική. Την ιατρική, που μεταξύ των άλλων, μεταχειρίστηκε φάρμακα εύληπτα, όχι αηδή και κυρίως αποτελεσματικά.

Θα αναφερθούμε στην Κίνα, στη Ρώμη, Στον Αραβικό κόσμο… όπου συνταγογραφήθηκαν εν αφθονία σε λήψη από του στόματος σε επαλείψεις και επίσης σε φυλακτά ( γιατί αυτές οι εμπειρικές ιατρικές ήταν συχνά κηλιδωμένες από την πρακτική της μαγείας ή της τελετουργίας). Η ανθρωποφαγία που εμφανίζεται σε κρίσιμες περιοχές της Αφρικής και της Ωκεανίας εξυψώνουν αυτές τις πρακτικές. Το να τρως έναν γενναίο εχθρό ή ένα σεβαστό γονιό υπετίθετο ότι του έπαιρνες τις ιδιότητες. Στον 18ο αιώνα επωλούντο στην Ευρώπη πολυάριθμα ζωικά όργανα. Ανθρώπινα κρανία των οποίων η σκόνη ήταν φημισμένη κατά των ασθενειών των εγκατεστημένων στον εγκέφαλο (για να μεταχειριστούμε την έκφραση της εποχής), τέτοιες όπως η επιληψία, η αποπληξία… Όρχεις κριού προορισμένοι να θεραπεύουν τον υπογεννητισμό και την ανικανότητα (όμως και σήμερα τι δίδεται;). Βόειος χολή με την οποία διαποτίζονταν μάλλινα τεμάχια, που χορηγούνταν σαν υπόθετα σε παιδιά δυσκοίλια. Τα παραδείγματα θα μπορούσαν να είναι άφθονα.

Αυτή η κατά προσέγγιση οργανοθεραπεία ήταν κατά κάποιον τρόπο αηδής και απεχθής προς τον ασθενή, χωρίς να μιλάμε για αποτελέσματα..

Ήταν συχνά επικίνδυνη, δεδομένης της απουσίας υγιεινής κατά την πρόπλυση και την διάκριση κατά την επιλογή των οργάνων.

Εν πάση περιπτώσει αυτές οι μέθοδοι έχουν περιπέσει στην αφάνεια σιγά-σιγά και παραμένουν πρακτικά χωρίς εφαρμογή από τις αρχές του 19ου αιώνα. Σημειώνουμε εν τούτοις, στις μέρες μας, σε ορισμένες περιοχές, την κατανάλωση εγκεφάλων κουνελιού μόλις θυσιασθέντων για την καταπολέμηση της δηλητηρίασης από τα μανιτάρια, τους πρόλοβους των κοτόπουλων κατά των λιθιάσεων των ηπατοχολικών ή και των νεφρικών.

Από τις εργασίες των Claude Bernard και  Brown-Sequard απεκτήθη η γνώση των εσωτερικών εκκρίσεων των αδένων.

Η φυσιολογία προχωρεί από αυτήν τη γνωριμία προς το γεγονός ότι από τους χυμούς των ζυμώσεων, που απεκκρίνονται για ένα όργανο ρυθμίζονται και διεγείρονται άλλα.

Εν τούτοις η σταθμική οργανοθεραπεία η αποκαλούμενη επίσης και οποθεραπεία, δεν γνώρισε την επιστημονική της ανάπτυξη παρά μόνον από το 1904 και στη συνέχεια από την αποκάλυψη των ορμονών από τους Bayliss και Starling.

Αυτές οι χημικές οργανικές ουσίες που απεκκρίνονται από τους ενδοκρινείς αδένες και χύνονται μέσα στην κυκλοφορία του αίματος προκαλούν, σε πολύ ελαφριές δόσεις, ειδικές ιστικές δράσεις. Η οργανοθεραπεία με χορήγηση του οργάνου στην καθορισμένη διάλυση έκανε την εμφάνισή της στις αρχές του 19ου αιώνα χάρη στον κτηνίατρο Lux, της Λειψίας, και στην συνέχεια από τον ομοιοπαθητικό ιατρό Constntin Hering.

Η μέθοδος αυτή, γι΄ αυτόν τον λόγο, εισήρχετο στο πλαίσιο της ισοθεραπείας. Μεθόδου που ορίζεται από την αρχή Aequalia Aequalibus Curantur τοποθετημένης επί μίας βάσεως λίγο διαφορετικής από αυτή της ομοιοπαθητικής κατά την οποία Similia SImilibus Curantur τα όμοια θεραπεύονται δια των ομοίων. Το όμοιο ή Similimum είναι το φάρμακο του οποίου η χορήγηση σε σταθμητή δόση προξενεί στο υπό θεραπεία αντικείμενο συμπτώματα όμοια προς αυτά που παρουσιάζει η υπό θεραπεία ασθένεια.

Για τον Lux, η ισοθεραπεία δεν ήταν το όμοιο αλλά το απαράλλακτο, το ταυτόσημο.

Εκτός των πολυαρίθμων ισοπαθητικών φαρμάκων που παρασκευάζονται με τη βοήθεια παθογενών εκκρίσεων τα εκχυλίσματα οργάνων πραγματοποιήθηκαν βασισμένα στην αρχή της ταυτότητας:

Το όργανο επενεργεί επί του οργάνου, πχ το ήπαρ του χοίρου χρησιμοποιήθηκε για την θεραπεία των ηπατικών διαταραχών και τις λιθιάσεις της χοληδόχου κύστης. Η οργανοθεραπεία απλή ή διευρυμένη από τότε, μέσα στη θεραπευτική της κλίμακα, με ένα μεγάλο αριθμό οργάνων εφαρμόσθηκε από πάρα πολλούς ιατρούς. Κατέκτησε χάρις στην καλή της ανεκτικότητα και τις συχνές της επιτυχίες , τις θετικά, συστατικές της επιστολές μέσα στο πλαίσιο των μη επιθετικών βιολογικών θεραπευτικών. Στηρίζεται σήμερα σε μία τεχνική τέλεια κωδικοποιημένης προαφαίρεσης των οργάνων των ζώων τα οποία ελέγχονται από το σφαγείο μέχρι τα εργαστήρια για την φύση, την σταθερότητα, και την ασηψία της πηγής. Η οργανοθεραπεία χρησιμοποιούμενη μεμονωμένα, ή σε συνδυασμό με μία θεραπεία κλασσική ή ομοιοπαθητική απευθύνεται στο σύνολο των δυσλειτουργιών του οργάνου, – όποιο και αν είναι το στάδιο – και θεραπεύει το άτομο στο σύνολό του. Η επιστημονική βάση αυτής της θεραπευτικής εκτείνεται στα πλαίσια της τελειοποίησης βιολογικών κριτηρίων, όπως το τεστ ορρού των ιστών, που επιτρέπουν την επαλήθευση της διάγνωσης της δυσλειτουργίας κάποιου οργάνου και την εξασφαλίζει την επίβλεψης της εξέλιξης κατά τη διάρκεια της θεραπείας.

ΟΡΓΑΝΑ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ &
ΕΛΕΓΧΟΣ ΟΡΓΑΝΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΩΝ ΠΗΓΩΝ

Η παρασκευή των εκχυλισμάτων των οργάνων έχει καθορισθεί από σχετική παράγραφο της γαλλικής Φαρμακοποιϊας του 1965.

Ετέθησαν προβλήματα σχετικά με τον ταυτισμό, τους κινδύνους και τους ελέγχους των τεμαχίων που προορίζονται για την παρασκευή των φαρμάκων ιστικής προέλευσης.

Η ταυτότης, λοιπόν, γίνεται:

1) επί τόπου: εντόπιση επί του ζώου, αμέσως μετά την θυσία, με αυτοψία. (εύκολα εντοπίζεται από την όψη ένα νεφρό. Όμως ο υποθάλαμος;).
2) επί ιστολογικών τομών: πιστοποιείται ότι το αποχωρισθέν τεμάχιο, ανταποκρίνεται καλώς στο υπό έρευνα όργανο.

Πρέπει να πούμε ότι υπήρχαν και αγελαδοειδή τα οποία μετά τα γεγονότα με τις τρελές αγελάδες σταμάτησαν να αποτελούν πηγή προαφαίρεσης.

Τα νωπά όργανα υπόκεινται σε τριπλό έλεγχο διασποράς λοιμωδών παραγόντων: Παρασιτικό, μικροβιακό και από ιό.

1) Λοίμωξη παρασιτική:

Δέρμα: Μύκητες, διάφορα τριχόφυτα και ακτινομύκητες, πρωτόζωα, ακάρια, νύμφες διπτέρων.
Μαστοί:  Πρωτόζωα όπως η αμοιβάς Letulli.
Συνδετικός ιστός: Μύκητες, σπορόζωα, κυστίκερκος, νηματώδεις.
Μύες:  Σαρκοκύστης Trichinella spiralis.
Οστά:  Δισκομύκης
Στόμα:  Ενδομύκητες
Κοιλία:  Βλεφαριδωτά (24 είδη), Epidinium 14 είδη, Ostracodinium (10 είδη), Erepoblastron (6 είδη),
Diplodinium (14 είδη), Aphryoscolex, Ριζόποδα, Μαστιγωτά.
Τέταρτος στόμαχος και δωδεκαδάκτυλο: Διάφορα νηματοειδή
Εντερο:  Μύκητες, Μαστιγωτά, Σπορόζωα, Κυστοειδή, Νηματοειδή
Ηπαρ:  Πρωτόζωα, Κυστοειδή, νηματοειδή, τρήματοειδή
Πάγκρεας:  Discocoelium
Σπλήνας:  Oncocerca
Περιτόναιο:  Aspergillus, νύμφη της σαρκοφάγου.
Βρόγχοι, Πνεύμων, Αορτη, Αίμα, Λεμφικό σύστημα, Νεφρός, Εγκέφαλος.

2) Μικροβιακή διασπορά:

Βρουκελλώσεις, Άνθραξ, Λεπτοσπείρωση, Λιστερίωση, Μόρβα, Παστερέλωση, Ψευδοφυματίωση, Ερυσίπελας, Σαλμονελώσεις, Συγγέλωση, Σταφυλοκοκκιάσεις. Στρεπτοκοκκιάσεις, Φυματιώσεις,  Τουλαραιμία, Δονακιώσεις.

3) Ιογενής διασπορά:

Λοιμώδης αναιμία, Χοριομηνιγγίτις, Φλυκταινώδης δερματίτις, Εγκεφαλίτις από ιό, Αφθώδης πυρετός, Ενζωοτική ηπατίτιδα, Λύσσα, Φυσσαλιδώδης στοματίτις, Δαμαλίτιδα, Ρικετσιώσεις, Τύφος. Θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε ακόμη στις εξετάσεις οι οποίες εξασφαλίζουν την καθαρότητα των οργάνων. Όμως ούτε ο χρόνος μας το επιτρέπει, ούτε ο χώρος.

Πρέπει, εν κατακλείδι, να σημειωθεί ότι αυτοί οι κίνδυνοι διασποράς, μπορούν να αποφευχθούν στο μέτρο κατά το οποίο η προαφαίρεση των οργάνων πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τις προδιαγραφές του νόμου. Έτσι μπορούν τα αποτελέσματα των εξετάσεων να είναι αρνητικά.

Τελειώνοντας αυτή την εισήγηση, θα ήθελα να αποσαφηνίσω τον στην αρχή αναφερθέντα νόμο των Arnst και Schultz. Ο νόμος αυτός καθορίζει ότι στις χαμηλές αραιώσεις, τα διαλύματα που χορηγούνται στον ασθενή έχουν διεγερτική δράση, στις μεσαίες έχουν ρυθμιστική δράση και στις υψηλές αραιώσεις, δρούν ανασταλτικά.

Όπως όμως όλοι οι κανόνες έχει και αυτός τις εξαιρέσεις του.

Επίσης θα αναφέρω ότι τα οργανοθεραπευτικά σκευάσματα χορηγούνται σε πόσιμες φύσιγγες του 1 cc, πράγμα που εξασφαλίζει και την ασηψία και την σταθερότητα του διαλύματος.

Κλείνοντας, τέλος, επιτρέψτε μου να αναφέρω τουλάχιστον μία περίπτωση εφαρμογής οργανοθεραπείας. Επιλέξαμε την αθηρωμάτωση:

Είναι η συσσώρευση στον εσωτερικό χιτώνα των αιμοφόρων αγγείων λιπιδικών πλακών που ελαττώνουν,….που σμικρύνουν το αγγειακό στόμιο. Αυτές οι πλάκες σχηματίζονται πάνω σε μια βλεννοπολυσακχαριδική αλλοίωση. Το αρχικό αυτό απόθεμα ευνοείται

1) από μια κληρονομική προδιάθεση στην δυσπρωτεϊναιμία και την δυσλιπιδαιμία και
2) από μια διατροφή πάρα πολύ πλoύσια σε ζάχαρη και σε λιπαρά.

Η ταξινόμηση του FREDRICKSON έχει καλώς ερευνήσει και εξακριβώσει τους τέσσερις ουσιώδεις τύπους δυσλιποπρωτεϊναιμίας.

Η δράση επί του αρτηριακού παράγοντος προσήκει στην αναγραφή:

Αρτηρία  και Αορτή στην δόση του 1×7^-100 .

Η ρύθμιση της λιπιδαιμίας θα επιτευχθεί χάρη στο οργανοθεραπευτικό

Ηπατίνη στην δόση του 1×5^-100, σε συνδυασμό με
Θυρεοειδής στη δόση του 1×5^-100  και Επινεφρίδια στη δόση 1×9^-100.
Τα δύο πρώτα σε μία φύσιγγα, τα τρία επόμενα σε άλλη φύσιγγα, να χορηγούνται τρις εβδομαδιαίως εναλλάξ το πρωί με την έγερση κάτω από την γλώσσα,

Πράγματι, το ήπαρ μεταβολίζει τα σάκχαρα και η λειτουργική του ανεπάρκεια ευρίσκεται στην βάση της αρχικής αρτηριακής αλλοίωσης. Η θυρεοειδική διέγερση είναι ρυθμιστικο-λιπαιμική (βοηθά την διατήρηση της φυσιολογικής λιπαιμίας).

Τέλος μια επινεφριδική αναστολή είναι η λογική συνέπεια. Ως γνωστόν, Αυτοί οι δύο αδένες αποτελούν ένα λειτουργικό άξονα (Κουσιγκοειδές αθήρωμα).

Εδώ δεν θα αντέξω στον πειρασμό να μιλήσω λίγο και για φυτοθεραπεία και να πω ότι, αν η οργανοθεραπευτική αυτή αγωγή συμπληρωθεί με την λήψη Arhyllus myristica comp. ΤΜ και Cardui Mariae comp. ΤΜ, τότε μετά παρέλευση μερικών εβδομάδων μετράμε πτώση της χοληστερόλης κατά ποσοστόν περίπου 30-35% και από βιβλιογραφίες που έφθασαν εσχάτως, και πτώση της αθηρωμάτωσης της καρωτίδος (περιοχής στην οποία έγιναν τα πειράματα) κατά 75%

Ευχαριστώ

Ι. Α. Ευσταθίου
15/5/99
Τηλ.  210 7235 028

 

---

Η ΟΡΓΑΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Στις επιθυμητές αραιώσεις

Η Οργανοθεραπεία είναι μιά θεραπευτική μέθοδος που εγγράφεται στην Ιπποκρατική παράδοση.

Ειναι μιά φυσική μέθοδος, σταθερή στην ουσιώδη αρχή: primum non nocere. Είναι από τις βασικές θεραπευτικές, που μπορούμε σήμερα να ονομάσουμε προληπτικές.

Η μέθοδος οργανοθεραπεία σε “ενεργοποιημένες” επιθυμητές αραιώσεις, συνίσταται στην χορήγηση μικρών δόσεων ολικού οργάνου και βασίζεται στην παρατήρηση ότι, μετά την “ενεργοποιημένη” επιθυμητή αραίωση, το ζωικό όργανο ενεργεί επί του ομολόγου ανθρωπίνου τοιούτου.

Γιά κάθε όργανο, λοιπόν, που βρίσκεται σε κατάσταση δυσλειτουργίας, θά πρέπει να αναγράφεται το ίδιο όργανο ζώου, στις ενδεικνυόμενες ενεργοποιημένες αραιώσεις. Είναι μία από τις απόψεις της αρχής της ταυτότητος (της αυτής φύσης). Το στην πρέπουσα αραίωση όργανο του ζώου, δρά επί του ομολόγου στον άνθρωπο είτε δια διεγέρσεως είτε δι’ εξισορροπήσεως είτε δ’ αναστολής, αποκαθιστώντας έτσι την διαταραγμένη λειτουργία.

Η μικρή ποσότητα της χορηγουμένης δόσεως, δικαιολογείται από το γεγονός ότι η οργανοθεραπεία, πέρα από το να φέρει ένα υποκατάστατο σ’ένα πάσχον όργανο, εμπλέκει και διαδικασίες του ανοσοποιητικού συστήματος και ειδικά της αυτοανοσίας.

Η έννοια των ελαχίστων δόσεων δεν πρέπει να απομακρύνει τόν ιατρό. Οιση- μερινές επιστημονικές εργασίες, αποδεικνύουν την δράση τέτοιωνδόσεων.

---

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Τα ανθρώπινα και τα όργανα των ζώων, αποτελούν μέρος της θεραπευτικής από την πιό μακρινή αρχαιότητα.

Στην Κίνα, στην Ελλάδα, στην Ρώμη, στον Αραβικό κόσμο, συνταγογραφήθηκαν εν αφθονία,σε λήψη από του στόματος, σε επαλείψεις και επίσης σε….φυλακτά (γιατί όλες οι εμπειρικές ιατρικές είχαν σχεδόν πάντα κηλιδωθεί από την πρακτική της μαγείας ή της τελετουργίας). Η ανθρωποφαγία που εμφανίζεται σε κρίσιμες περιοχές της Αφρικής και της Ωκεανίας, εξυψώνει αυτές τις πρακτικές. Το να τρώς ένα γενναίο εχθρό ή ένα σεβαστό γονηό, υπετίθετο ότι του έπαιρνες τις ιδιότητες.

Στο xviii αιώνα, πολυάριθμα όργανα πωλούνταν στην Ευρώπη, μέσα στα εργαστήρια των αποθηκαρίων (φαρμακοποιών!….) της εποχής εκείνης.

Ανθρώπινα κρανία, η σκόνη των οποίων ήταν φημισμένη κατά των ασθενειών των εγκατεστημένων στον εγκέφαλο, όπως π.χ. η επιληψία και η αποπληξία. Όρχεις κριού προορισμένοι να θεραπεύσουν τον υπογεννητισμό και την ανικανότητα. Βόειος χολή με την οποία διαποτίζονταν μάλλινα τεμάχια, που χορηγούνταν σε μικρά τεμάχια σαν υπόθετα γιά την παιδική δυσκοιλιότητα.

Τα παραδείγματα θα μπορούσαν να είναι άφθονα. Αυτή η κατά προσέγγιση οργανοθεραπεία ήταν κατά κάποιο τρόπο αηδής και απεχθής γιά τον ασθενή. Ήταν συχνά επικίνδυνη, δεδομένης της πλήρους απουσίας υγιεινής κατά την πλύση και διάκριση κατά την επιλογήν των.

Εν πάσει περιπτώσει αυτές οι πρακτικές έχουν σιγά-σιγά περιπέσει στην αφάνεια και παραμένουν πρακτικά χωρίς εφαρμογή από των αρχών του xix αιώνα. Σημειώνουμε εν τούτοις, στις μέρες μας, σε ορισμένες περιοχές γεωργικές την κατανάλωση

εγκεφάλου κουνελιού μόλις θυσιασθέντος γιά την καταπολέμηση της δηλητηριάσεως από τα μανιτάρια και προλόβων κότας κατά των ηπατοχολικων λιθιάσεων.

Από τις εργασίες των Claude Bernard και Brown-Sequard αποκτήθηκε η γνώση των εσωτερικών εκκρίσεων των αδένων. Η φυσιολογία προχωρεί από αυτή την γνωριμία προς το γεγονός ότι από τους χυμούς των ζυμώσεων, που απεκκρίνονται γιά ένα όργανο, ρυθμίζονται και διαγείρονται άλλα.

Εν τούτοις η σταθμική οργανοθεραπεία η αποκαλουμένη επίσης και οποθεραπεία, δεν γνώρισε την επιστημονική της ανάπτυξη, παρά μόνον από το 1904, στην συνέχεια μετά την αποκάλυψη των ορμονών από τους Baylliss και Starling.

H Oργανοθεραπεία, με τον πάρα πάνω τρόπο (σε “ενεργοποιημένα” διαλύματα)χορη- γήσης, έκανε την εμφανισή της στις αρχές του xix αιώνα χάρις στον κτηνίατρο Lux της Ληψείας.

Η μέθοδος αυτή, γι’αυτόν τον λόγο, εισήρχετο στο πλαίσιο της ισοθεραπείας, μεθόδου που ορίζεται από την αρχή “aequalia aequalibus curantur” τοποθετημένης επί μιάς βάσεως ολίγον διαφορετικής από αυτή της ομοιοπαθητικής κατά την οποία “similia similibus curantur”.

Το όμοιο (similimum), είναι το φάρμακο του οποίου η χορήγηση σε σταθμιτή δόση, προξενεί, στο υπο θεραπεία αντικείμενο, συμπτώματα όμοια προς αυτά που παρουσιάζει η υπό θεραπεία ασθένεια.

Για τον Lux, η ισοθεραπεία δεν μπορεί να είναι το όμοιο, αλλά το ταυτόσημο, το απαράλλακτο (aequalium).

---

ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΩΝ ΠΗΓΩΝ

Η παρασκευή των εκχυλισμάτων των οργάνων, καθορίζεται από τις διατάξεις της Γαλλικής Φαρμακοποιΐα, και μάλιστα από την έκδοση του 1965.

Προβλήματα τίθενται ανάλογα με την ταύτιση, τους κινδύνους και τους ελέγχους των οργάνων που επιλέγονται πρός αφαίρεση και που προορίζονται να πραγματοποιήσουν τις παρασκευές φαρμάκων ζωικής ιστικής προέλευσης. Των ζωικών, δηλαδή Μητρικών Βαμμάτων.

Η συνταύτηση (το απαράλλακτο), γίνεται επί τόπου πάνω στο ζώο που έχει επιλεγεί γιά την αφαίρεση του υπό ταύτηση οργάνου και με εξέταση ιστολογικών τομών:

i) επί τόπου
ii) επί ιστολογικών τομών,

Η προέλευση του ζώου, επί του οποίου πρέπει να πραγματοποιηθεί η αφαίρεση του οργάνου, έχει το ενδιαφέρον της, λόγω απουσίας οιασδήποτε διευκρινίσεως από την νομοθεσία, η οποία δεν προβλέπει καθόλου γιά άλλα εκτός του παγκρέατος (χοίρων), των επινεφριδίων (Βοδιού ή αλόγου), του θυρεοειδούς (βοδιού ή αλόγου ή αρνιού ή χοίρου), της υποφύσεως (βοδιού ή αλόγου ή αρνιού), των ωοθηκών (νεαράς αγελάδος, γουρούνας, γίδας, φοράδας).

Αναφερόμενοι στις εργασίες ενός ειδικού επί της ύλης, του δόκτορος Malfroy της κτηνιατρικής, ο οποίος ασχολήθηκε εμπεριστατωμένα με το θέμα, παραθέτομε τα αποτελέσματα μιάς λεπτομερούς επιστημονικής μελέτης ως προς την αντιστοιχεία των οργάνων, η οποία προσδιορίζει τα παρα κάτω σχετικά με τα όργανα που αφαιρούνται καιτα ζώα από τα οποία μπορεί να αφαιρεθεί καθ’ένα:

Αμυγδαλές από βόδι ή άλογο
Εγκέφαλος από χοίρο ή βόδι
Καρδιά από βόδι ή άλογο
Επίφυση από βόδι
Στομάχι από χοίρο
Ήπαρ από μοσχάρι ή χοίρο
Λεμφικό γάγγλιο από βόδι ή άλογο
Σιελογόνοι αδένες από βόδι ή άλογο
Έντερο από χοίρο
Γλώσσα από βόδι ή άλογο
Γαλακτοφόροι αδένες από γελάδα ή γίδα
Νωτιαίος μυελός από βόδι
Μυελός οστών από βόδι
Σπόνδυλος από βόδι
Δίσκοι από βόδι
Μύες από βόδι ή άλογο
Νεύρο από βόδι ή αρνί
Μάτι από άλογο
Παραθυρεοειδής από βόδι ή άλογο
Δέρμα από νεαρό χοίρο
Πλακούς από αγελάδα ή γίδα
Πνεύμων από αρνί που έχει ενηλικιωθεί
Προστάτης από ταύρο
Σπλήνας από βόδι ή χοίρο
Νεφρό από μοσχάρι
Όρχεις από ταύρο
Θύμος αδήν από μοσχάρι
Αιμοφόρα αγγεία από βόδι
Χοληδόχος κύστις από χοίρο

Αφού θεμελιώθηκαν αυτές οι επιστημονικές βάσεις, μελετήθηκαν και οι κίνδυνοι τους οποίους μπορεί να προκαλέσει η όλη διαδικασία και η διάχυση από τα φάρμακα που πραγματοποιούνται από νωπά όργανα.

Αυτά τα νωπά όργανα μπορούν, αν εξετάσωμε το πρόβλημα στο σύνολό του, να είναι υπεύθυνα γιά μιά τριπλή “διασπορά” παρασιτική, μικροβιακή και από ιό.

Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι, αυτοί οι κίνδυνοι μόλυνσης αποφεύγονται όταν, η αφαίρεση των οργάνων γίνεται αφού ληφθούν όλα τα μέτρα, που πρέπει να εφαρμόζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου και εφ’όσον ο Φαρμακοποιός κατέχει τα μέσα να παρασκευάζει τα διάφορα οργανοθεραπευτικά εκχυλίσματα και κυρίως αν κατέχει τα διάφορα απαραίτητα, γιά τους ελέγχους, μέσα.

Ο φαρμακευτικός έλεγχος ασκείται:

i. κατά το στάδιο της αφαίρεσης του οργάνου
ii. έλεγχος ταυτότητος
iii. έλεγχος συντήρησης του οργάνου
iv. βακτηριολογικός έλεγχος (στο εργαστήριο)
v. ιστολογικός έλεγχος (στο εργαστήριο)
vi. παρασιτολογικός έλεγχος (στο εργαστήριο)
vii. έλεγχος φυσιολογικός και βιολογικός (στο εργαστήριο)
iix έλεγχος διά το σύνδρομο Creutzfeld Jakob [τρελλές αγελάδες]

Όταν όλα γίνουν τότε τα όργανα οδηγούνται προς παρασκευήν των μητρικών βαμμάτων, ενεργοποιούμενα στις σχετικές αραιώσεις οι οποίες κυμαίνονται από ένα cgr (0,1) γιά τα όποθεραπευτικά που είναι περίπου 55 καί φθάνουν στο μg ή και επέκεινα, ανάλογα με τις περιπτώσεις.

Ο σκόπος αυτών των αραιώσεων, εκτός των εφαρμογών κατά τον νόμο διέγερσης και αναστολής παρέχει και την δυνατότητα παροχής του φαρμάκου, χωρίς τον κίνδυνο ισχυρών αλλεργικών σόκ που, κατά καιρούς, επισυμβαίνουν και που οφείλονται στις πολύ χαμηλές αραιώσεις που οδηγούν στην παρουσία λευκώματος και κυτταρικών μεμβρανών.

Γενικότερα η οργανοθεραπεία δρά όπως ακριβώς η όποθεραπεία που ήταν η θεραπευτική με προϊόντα έκκρισης των αδένων (όπως π.χ. οι ορμόνες των γεννητικών αδένων, του εγκεφάλου, του θυρεοειδούς κλπ), είναι δε δυνατόν, ανάλογα με την περίπτωση, να αναμιγνύονται 4-5 όργανα διαφορετικά μέσα στο ίδιο διάλυμα.

---

 

Η οργανοθεραπεία χορηγείται στις κάτωθι μορφές:

α) σε πόσιμο διάλυμα
β) σε υπόθετα
γ) σε ampoules buvables και
δ) σε ampoules injectables I.M.

Στα Φαρμακεία Ι. & Χ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥυπάρχουν όλα τα εκχυλίσματα οργάνων σε όλες τις ενεργοποιημένες αραιώσεις και σε όλες τις μορφές χορηγήσεως, όπως παρα πάνω αναφέρθηκαν.

 

---

 

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΔΙΑΛΥΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ